جشنواره‌ی بین‌المللی قصه‌گویی
از غلو کلمات تا دزدیدن چشم از مخاطبان
در دومین شب نشست نقد و بررسی جشنواره قصه‌گویی، درباره استفاده درست از ابزار صحنه، کلمات و اهمیت شناخت مخاطب صحبت شد.
گزارشِ دومین نشست نقد و بررسی جشنواره قصه‌گویی؛
به گزارش اداره‌کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، در پایان دومین روز از بیست‌وچهارمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی، فاطمه منتظری و وحید خسروی، شامگاه دوشنبه 26 دی ۱۴۰۱، در نشست نقد و بررسی به مدیریت صادق کیانی‌مقدم، قصه‌های اجرا شده در آن روز را تحلیل کردند.
در آغاز این نشست، فاطمه منتظری، خطاب به قصه‌گوهای جشنواره گفت: «شجاعت شما بی‌نظیر است و حرفی برای گفتن نمی‌گذارد اما ما پیشنهادها را در قالب نقد می‌گوییم تا چراغی راهگشا برای شما باشد.»
در استفاده از کلمات غلو نکنید
او ادامه داد: «مقدمه باید در خدمت متن باشد و تاثیر مقدمه‌ها در مدخل مهم است. اما مسئله این است که مقدمه باید پختگی داشته باشد و قصه‌گو و مخاطب را به عنوان شنونده آماده کند. اگر سوالی طرح می‌شود، نباید مخاطب مجبور به پاسخ ما باشد بلکه ما باید مخاطب را همراه و مشتاق به پاسخگویی کنیم. ضمن این که در استفاده از ابزار و فضاسازی با وسایل، صحنه نباید دست و پاگیر شود. همچنین حرکات قصه‌گو در به تصویر کشیدن کلمات نباید غلوآمیز باشد. در گفتار نباید تعجیل کنید و به مخاطب فرصت درک احساسات باید داده شود.»
تاثیر شعر در قصه‌گویی
منتظری درباره خاصیت شعر در قصه‌گویی توضیح داد: «به عنوان یک کلام موجز می‌شود از شعر استفاده کرد و نیازی نیست داستان‌های طولانی گفته شود. اشارات غلوآمیز و تلاش‌های بدنی به قصه‌گویی ضربه می‌زند و حواس مخاطب پرت می‌شود که کمکی به ادامه روایت هم نمی‌کند. ضمن این که گاهی یک سری اشارات و تکیه‌کلام‌ها را وارد قصه می‌کنیم که باید کاربرد آنها را هم بدانیم چرا که اگر به‌جا نباشد، ذهن مخاطب را از داستان منحرف می‌کند. وقتی قصه‌ای انتخاب می‌کنیم، قصه‌گو مولف دوم یا کارگردان می‌شود، حتی می‌شود از قصه‌نویس نیز برای کار مشاوره گرفت. گاهی بعضی از حرکات اضافه است و قصه نیست.»
اهمیت شناخت مخاطب
در ادامه این نشست، وحید خسروی، قصه‌گوی پیشکسوت و کارشناس فرهنگی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، با اشاره به نقش سکوت در قصه‌گویی گفت: «قصه‌گو باید مخاطب را بشناسد و نباید قصه‌گویی‌اش از حوصله مخاطب خارج شود. ریتم یک‌نواخت باعث خسته شدن مخاطب می‌شود، مخصوصا مخاطب کودک. مادامی که برای قصه‌های‌مان اگر و چرایی پیدا کنیم و جواب آنها را بدهیم، بخشی از حرکات زائد ما حذف می‌شود. مثلا از خود بپرسیم اگر این حرکت را بکنم یا نکنم چه می‌شود؟ در این صورت خیلی از زوائد حذف می‌شوند. علاوه بر این حرکات نباید تصنعی باشد.»
او افزود: «قصه‌گو باید واقعی عمل کند و هرچقدر واقعی عمل کند، مخاطب هم ارتباطش با او واقعی‌تر می‌شود. زبان بدن باید برای بهتر انتقال دادن قصه باشد. عناصری که گاهی برای مخاطب جالب است مثل سکوت یا استفاده از میمیک صورت، اگر بیش از اندازه استفاده شود، به کار ضربه می‌زند. نگاه و تماشا کردن به مخاطب نیز بسیار مهم است، وقتی قصه‌گو نگاهش را از مخاطب می‌دزد به کار خودش ضربه می‌زند.»
بیست‌وچهارمین جشنواره بین‌المللی «قصه‌گوییِ» از ۲۵ دی در شهر یزد آغاز شده است و تا بیست‌ونهم همین ماه ادامه خواهد داشت.
